Wampiry i wilkołaki.

WAMPIRY

Wampiry to tajemnicze istoty. Mają zupełnie odmienne przyzwyczajenia, nieczęsto można je zobaczyć spacerujących po ulicach wśród czarodziei. Większość z nich żyje w tzw. "sektach". Są one trudno dostępne dla ludzi niemagicznych oraz nawet doświadczonych czarodziei. Jak można zostać wampirem? Są różne sposoby: można się nim urodzić lub zostać ukąszonym przez innego wampira. Wampirem może stać się również człowiek, w którego żyły została wprowadzona krew wampira. Urodzeni jako wampiry, tzw. czysta krew w świecie wampirów, mają większe zdolności. Ukąszeni przez wampira (Lestaci) są zazwyczaj bardziej brutalni. Co noc wychodzą do świata żywych i kąsają każdego, kto stanie im na drodze. Do ukąszenia i wprowadzenia swojej krwi do ciała ofiary zdolne są tylko stare wampiry. Większość ludzi umiera po spotkaniu z nimi. Niektórzy ludzie stają się wampirami.

Wampiry są pokojowymi istotami. Nie zabijają, chyba że z przymusu. Gdy gryzą to jedynie małe zwierzęta lub ludzi, którzy sobie na to zasłużyli. W oczach ludzi są to czarne charaktery. Nazywają je czasami "dziećmi ciemności" lub "dziećmi potępionych".

Człowiek nie od razu zmienia się w wampira. Transmutacja może się ciągnąć przez parę miesięcy. Wówczas w organizmie człowieka zachodzi wiele zmian:

- żebra odchylają się do tyłu, tworząc rusztowanie dla skóry i mięśni,

- mostek rozszerza się i stanowi miejsce przyczepu dla mięśni,

- zęby wypadają, a na ich miejsce wchodzą inne,

- trzonowe do żucia mięsa, kły dłuższe z dziurą, przez którą wpływa krew oraz 6 zębów trzymających, które przytrzymują ciało,

- nozdrza i uszy, przystosowują się do wykrywania ludzi,

- oczy zaczynają widzieć w ciemności.

Główną cechą w wyglądzie wampira są oczywiście kły. Oprócz tego również oczy - "czarne, bezkresne tunele". Jeśli człowiek spojrzy w oczy wampira, jego umysł potrafi myśleć jedynie o śmierci. Podczas transmutacji zachodzą również zmiany magiczne. Każdy wampir jest o wiele silniejszy niż normalny człowiek. Wampiry nie posługują się różdżką. Bez niej także potrafią rzucać zaklęcia potężniejsze od czarodziei. Ich wrodzonym talentem jest posługiwanie się mieczem. Potrafią także bez nauki zamieniać się w zwierzę - najczęściej nietoperza. Charakteryzują się również zdolnością lewitacji oraz porozumiewania się telepatycznie. Niektóre posiadają również zdolność hipnozy.

Wampiry są nieśmiertelne. Można je zabić, jeżeli wie się jak. Nie działają na nie zwykłe zaklęcia, avadą się ich nie uśmierci, gdyż ich serca dawno przestały bić. Oczywiście, chyba że zaklęcie rzuci inny wampir, gdyż jak już wyżej wspomniałam, posiadają one nadludzkie zdolności. Ludzie wierzą, że wampiry boją się światła i słońce je zabije. Owszem, unikają światła, gdyż wolą mrok. Tylko stare wampiry zabija światło słoneczne i z lamp kwarcowych. Pojawia się również mit, że czosnek jest dobrą bronią na wampiry. Jest to bzdura. Woda święcona pali im skórę. Wlana im bezpośrednio do gardła może ich zabić. Muszą one pić krew ludzi, więc jeżeli zbyt długo jej nie spożyją, mogą się osłabić i w późniejszym czasie umrzeć. Jedynym pewnym sposobem na zabicie wampira jet wbicie mu w serce drewnianego kołka.

WILKOŁAKI

Wilkołak jest zwyczajnym człowiekiem. Jedynie podczas pełni zmienia swój wygląd. Przeistacza się w stwora, z jednej strony przypominającego człowieka, z drugiej jednak wyglądającego jak wilk. Posiada kły i jest obrośnięty futrem, tak jak każdy wilk. Wilkołakiem można się urodzić. Jest to uwarunkowane genetycznie. Inną formą przemiany jest ugryzienie przez wilkołaka. Po ugryzieniu ofiara przemienia się w wilkołaka, w czasie każdej pełni. Wilkołak nie jest niebezpieczny dla zwierząt. Atakuje tylko ludzi, więc jest dla nich dużym zagrożeniem. Przemiana jest bardzo bolesna. Wilkołak, próbując najprawdopodobniej ulżyć cierpieniu, gryzie samego siebie. Środkiem osłabiającym skutki przemiany jest wywar tojadowy. Aby zadziałał, musi zażyć go około tygodnia przed przemianą. Wtedy w samotności może przeczekać metamorfozę. W ten sposób nie stwarza żadnego zagrożenia dla innych ludzi.

Wilkołaki degustują w świeżym, surowym mięsie. Główną różnicą między willkołakiem a zwykłym wilkiem jest pysk. Aby zabić wilkołaka, należy mieć ze sobą srebrny, ostry przedmiot. Srebro, przy najmniejszym kontakcie z ciałem wilkołaka, skutkuje poparzeniem.

Niektórzy mugole wierzą w to, że wilkołaki istnieją. Nigdy w życiu jednak nikt ich nie widział. Istnieją dwa mity na temat wilkołaków. Nie można jednak dociec genezy ich powstania. Pierwszy mówi o tym, że wilkołaki powstały na skutek klątwy, rzuconej przez czarnoksiężnika, której nie jesteśmy w stanie zdjąć. Drugie z twierdzeń mówi, że wilkołak powstał podczas błędnej przemiany animaga w wilka. Wilkołaki po raz pierwszy zauważono we Francji w 1145r. Wtedy to wilkołak zaatakował ludzi w małej wiosce Dijon. Dopiero w 1150r. odkryto sposób zgładzenia tych stworzeń. Sposób ten został wymyślony przez arystokrackiego czarodzieja, Michaela de Lerina, który, broniąc się, rzucił srebrnym sztyletem, zabijając przeciwnika. Pomimo tego odkrycia nie udało się ludziom zapobiec rozmnażaniu się wilkołaków na świecie.

Powszechnie uważane jest, że na ludzi, którzy zostają wilkołakami spadła klątwa. Nikt nie traktuje tego jako zaszczyt z powodu niebezpieczeństwa, jakie niesie to dla społeczeństwa.

Jednym z najbardziej znanych i najbardziej niebezpiecznych wilkołaków jest Fenrir Greyback. Potrafi gryźć ludzi nie tylko w czasie przemiany i jest poplecznikiem Lorda Voldemorta.